Podczas przetwarzania jednej postaci energii na inną część energii wyjściowej jest tracona, co oznacza, że nie zostanie wykorzystana w praktyce.
Sprawność przetwarzania energii to pojęcie techniczne, które oznacza stosunek ilości energii powstałej w procesie przetwarzania do ilości energii dostarczonej do tego procesu. Sprawność ta, najczęściej wyrażana w procentach, pokazuje jaka część energii pierwotnej zostanie przekształcona w energię użytkową, a jaka zostanie utracona po drodze.
Energia występuje w różnych postaciach. Podstawowe z nich to energia potencjalna, kinetyczna, cieplna, elektryczna, chemiczna i jądrowa, które pozwalają objaśnić wszystkie znane zjawiska i procesy zachodzące w przyrodzie.
Inna klasyfikacja postaci energii opiera się na stopniu jej przetworzenia z postaci, której nie możemy bezpośrednio wykorzystać na taką, którą wykorzystać możemy. I tak wyróżniamy: energię pierwotną, finalną i użytkową.
Energia pierwotna to energia zawarta w samym źródle energii, która nie była poddana żadnym przemianom. Źródła energii są elementem natury i możemy je podzielić na:
- paliwa kopalne (węgiel kamienny, węgiel brunatny, ropa naftowa, gaz ziemny, gaz płynny…),
- pierwiastki promieniotwórcze,
- źródła odnawialne (słońce, woda, wiatr, biomasa…).
Ponieważ tylko w nielicznych przypadkach energię pierwotną możemy wykorzystać bezpośrednio, najczęściej musimy przetworzyć ją do innej, użytecznej postaci. Może to być np. energia elektryczna, ciepło sieciowe, pellety drewniane, olej napędowy, wzbogacone paliwo jądrowe…). Energią finalną nazywamy więc energię pierwotną przekształconą w użyteczną formę.
Energia użytkowa to energia, którą zużywamy bezpośrednio do zaspokojenia naszych potrzeb. Może to być ciepło z systemu grzewczego, które zużywamy do ogrzania domu, czy energia elektryczna, którą zużywamy na jego oświetlenie.